Kocam bana evlenme teklif ettiğinde nişan yüzüğü endişelerimden en küçüğü olmalıydı. O noktada, iki küçük çocukla, çamaşır ve oyuncaklarla dolu bir bungalovla, kayınpederiyle ve düğün umudu Plan yapmak için hem enerjim hem de cesaretim yoktu.
Ama takıntılı olduğum yüzüktü. Sabah anaokulunda, öğleden sonra uykularında ve başucu lambasının yanında, her biri çıplak gözle benzemeyen elmas solitaire'ların arasında gezindim. Tiffany kuyumcu tarafından 'elması daha iyi sergilemek için' teşvik edilen prenses kesimi, iki karat, kusursuz netlik ve dar bir platin şerit.
Yüzüğüm nihayet geldiğinde - lacivert kadife astarından koparılan ve yüzük parmağımdan bir “evet” ile aşağı kaydı - nefes kesiciydi. Bir yüzükte isteyebileceğim her şey buydu: esneklik, aşkınlık, çatışmasız güzellik. Bir düşünün, bunlar şunlardı bir evlilikte dilediğim nitelikler bakımlı parmağımda da parıldıyor.
Bu benim ilk değildi nişan yüzüğü ya. Dördüncü oldu. O parmakta başka elmas yüzükler vardı, her biri nihayetinde tutmayı başaramadığım göz kamaştırıcı bir söz.
O zamanki nişanlım Michael buna aldırmadı. Benim umrunda değildi sürekli düğünü erteledi ve yüzüğü kaybettiğim güne kadar tekil odaklanmamı önemsemedi. O zaman bile, umursadığı kayıp değildi (elbette, tamamen sigortalı olmasına yardımcı oldu) metafordu.
'Sen nişan yüzüğünü kaybettim düğünde!' ertesi gün gözlerimiz az önce katıldığımız düğünlerin açık hava mekanının zeminini kazıdığında tısladı. Asla yüzeye çıkmayan bir ışık parlaması için çakılları taradık.
Birden fazla düğünden vazgeçtin. Bu bir bilinçaltı deklarasyon muydu? Bana anlatmaya çalıştığın başka bir şey var mı? ' O sordu. Hayır, değildi. Ve hayır, olmadı.
Tam oturması için sipariş edilen yüzük, birkaç kilo düşerek ölümcül bir şekilde gevşetilmişti, kendi düğünümüz için yeni fitness rutinimin saçma bir zayiatı. Yinelenen bir yedek parça sipariş ettik: parlak, saf ve kesinlikle rahat. Ve onunla uyumlu bir alyans: pırıltılı elmaslardan oluşan sonsuz bir platin çember.
sürekli aynı kişi hakkında rüya görmek ne anlama gelir
Shutterstock
Evlendikten sonra çift yüzük parmağıma kalıcı olarak yerleşti. Muhteşem, parlak hatırlatıcılardı. mutlu evlilik , benim düşkün kocam, ve birbirimize ve kendimize yeminli sözlerimiz. Ama aynı zamanda can sıkıcıydılar - mücevherlerden kaçan vücuduma yabancılık çekiyorlardı ve çok geçmeden endişeyle döndürdüğüm paha biçilmez endişe taşları haline geldiler.
Yine de, evlilik yüzüklerimi çıkarmaya cesaret edemedim: duş almama, egzersiz yapmama ve kesinlikle sendikamın durumu hakkında yanlış bir şekilde çıkarımda bulunabilecek ailem ve arkadaşlarım arasında ya da beni sorgulayabilecek tamamen yabancı kişiler arasında toplum içinde görülmemeye cesaret edemedim. evlenebilirlik. Umursadım mı Bolca. On yıllar boyunca ilişkiler üzerinde, kalp kırıklığı ve onarım üzerine, kendime ve şimdi de bu evlilik için çok çalıştım - değerli metaller ve mücevherlerle etkisiz bir şekilde sembolize edilen güzel bir evlilik.
Ve sonra, evliliğimden beş yıl sonra, yorgunluk, mide-bağırsak hasarı ve tiroid yetmezliğiyle başıma gelen bir otoimmün hastalık sayesinde sağlığım çöktü. Her zaman hafif olan çerçevem aniden fazladan 25 pound taşıyordu. Ağırlık bir külfetti - sadece evlendiği kadını gören, şimdi daha az iyi durumda olan bir kadının elinden gelenin en iyisini yaptığını gören kocam için değil - bu benim üzerimde gerçek bir yük, daraltıcı bulduğum yeni bir yoğunluktu.
Başa çıkmak için, hayatımda aniden sıkışan her şeyi gevşetmeye başladım: emniyet kemeri, can yeleği, masaya çok yakın çekilmiş bir yemek sandalyesi ve evet, nikah yüzüğüm. Onu kaldırmak ve dünyayı dolaşmak, halkın çıplaklığını daha da kötü hissettirdi, platin grubu sürekli yerinde olan kocamın yokluğunu evliliğimizin bir ifadesi olarak yorumlayabileceğinden endişelendim.
Baktığım kadınların çoğu asla nikah yüzükleri olmadan görülmedi. Kendi birliğinin güvencesiz durumu ne olursa olsun, annem hiçbir zaman sade altın bandından mahrum kalmadı. Büyükannemin yüzüğü - çeşitli kocalar aracılığıyla - sarı lastik temizlik eldivenlerinin, bahçe eldivenlerinin ve fırın eldivenlerinin altında bile her zaman yerindeydi.
Ama büyük büyükannem her ikisinin de bir örneğini sunmuştu. başarılı evlilik ve mantıklı bir alyans takdiri. Ismarlama kürk mantoları, beyaz deri valiz takımları, zarif porselenleri ve kristal dekorları olan bir Güneyli kadın olan Mimmie, büyük büyükbabamla olan evliliğinden büyük gurur duyuyordu ve düğün elmaslarını sürekli olarak bakımlı bir şekilde sergilemekten zevk alıyordu. Aynı zamanda yorulmak bilmez bir eylemciydi, bir domuz ahırında dolaşmak için botları için topuklarını döküyor, ağaç dallarını kesmek ve büyümesini sağlamak için yeni yapılmış saçlarını bir fularla sarmalıyor ve ellerini yükselen hamurlara, kızarmış tavuk hamuruna ve reçelli meyvelere gömüyordu konserve için hazır.
Tüm bunlar boyunca, mutfak penceresindeki bir heykel, göz kamaştırıcı düğün setini süslüyordu. Yüzükleri hem romantizmin hem de pratikliğin simgesiydi.
Yüzükler var, evlilik de var.
Shutterstock
Bugün, bu kiloları döktükten aylar sonra bile, yüzüklerim büyük ölçüde diğer hassas, değerli eşyalarla birlikte güzel bir seramik kasede yaşıyor. Onlar olmadan unlu hamur işlerini şekillendiririm, masaj yağını kocamın omuzlarına yoğururum ve parmaklarımı kızlarımın uzun saçlarının arasından geçiririm. Onları takmamak, beni başkalarının ellerindeki önemine ve sembolize edebileceklerine göre ayarlıyor: birlik, sadakat, sevgi veya belki de bunların hiçbiri. Belki yüzük takmak sadece bir alışkanlıktır. Ya da belki tüm bunları, yüzüğü veya yüzükleri aynı anlama gelen bir eşle sembolize ediyorlar.
Nikah yüzüklerim benim için çok şey ifade ediyor ama artık performans göstermiyorlar. Ben yokken bir elmas bant takan eşim: sevgi dolu, vicdanlı, tamamen bu evliliğe adanmış . Kocamın yüzüğü sol elinde sıcak bir şekilde parlarken, çıplak yüzük parmağımda hiçbir alt metin yok, bunun yerine onları herkesin önünde takmamasının artık özel, kutsal bir hazine oldukları anlamına geldiği kesinliğini kucaklıyor.
Alyanslarımı çıkarırken, sadakat sembollerini elimden çıkarmış olabilirim, ama bunlar anlamsız bir şekilde kalbime gömülmüş durumda.
