Çoğu gibi Kötü alışkanlıklar , sağlıksız yemeğim yavaş yavaş başladı: burada biraz dalgın atıştırma, orada fazladan bir içki. Çok geçmeden, aylık bir kurabiye tıkanıklığı haftalık oldu.
Benim kilo almak birden olmadı, ama her geçen yıl daha da kötüleşti, depresyonu ve onu besleyen anksiyeteyi ele almayı ihmal ettim. Zihinsel sağlığımla her zaman mücadele ettim ama neyi ve nasıl yediğimi ilk kez kolejde etkilemeye başladı. Ben geçtim kötü ayrılık Yeni lise mezunları gibi, birinci sınıfın ilk haftalarında. Ve çoğu gibi, bir arkadaşımın omzunda ağlarken bir bardak dondurma ve bir tabak patates kızartması ile kaybımın yasını tuttum.
Ancak yas tutulduktan sonra bile, yemeğimi asla kontrol altına alamadım. Kaygımı hafifletmek için rahat yiyeceklere güvenmeye başladım. Okulun stresi arttıkça, şeker ve yağa olan iştahım da arttı. Olmama rağmen hala aktif , egzersiz duygusal yemeğime uygun değildi. Üzgün olduğumda yedim. Sıkıldığım zaman yedim. Ne hissetsem de yemek yemek için bir bahaneydi.
Aldığım zamana kadar kocamla nişanlı Beş yıl sonra artık fiziksel olarak kendimi kendim gibi hissetmiyordum. Artan kilom, hem eski egzersiz kıyafetlerime sığamadığım için hem de çok uyuşuk olduğum için bir zamanlar sahip olduğum kadar egzersiz yapmamı engelledi.
Tam zamanlı çalışıyordum bütün gün bilgisayarın üzerine eğildim , yüksek okula gitmeye ek olarak, finans konusunda strese girme, düğünü planlama ve hasta ve yaşlanan aile üyeleri için endişelenme. Kendime bakmak gündemdeki son şey gibi görünüyordu. Çevremdeki pek çok insanın durumu daha kötüyken kendi sağlığımı düşünmek neredeyse anlamsız geldi.
Düğün günümde elbisemde rahat değildim ve fotoğraflara poz verirken kendimi bilinçli hissettim. Kilo alımım zamanla doğal olsaydı utanacağımı sanmıyorum, ama her yeni kilo bana sadece aşağı doğru olan sarmalımı hatırlattı. akıl sağlığı .
Shutterstock
Evliliğimizin ilk günlerinde, kocam ve ben birbirimize daha besleyici egzersiz veya yemek yemeleri için asla baskı yapmadık. İkimiz de aşırı yemek yeme eğilimindeydik fazla çalışmış veya stresli ve ikimiz de bunun ne kadar sağlıksız olduğunu söyleyen kişi olmak istemedik. Her birimiz bir değişiklik yapmamız ve gıda ile ilişkimizi değiştirmemiz gerektiğini söyleyen kişi olmaya isteksizdik.
Ama kısa süre sonra, vücudumun bana ait olmadığını hissettiğimi hatırlıyorum. Başka birininki gibi boşanmış ve ondan uzak hissettim. Ben hala alırken düzenli yürüyüşler , özel bir beslenme ve egzersiz programı yabancı bir kavram gibi göründü. Statükonun değişmesini istediğime dair muğlak bir fikrim vardı, ama henüz bunu kendim değiştirecek güçte hissetmiyordum.
Sonra, bedenim ben olduğumda bir sürü yeni deneyime atıldı. hamile Düğünümüzden yaklaşık bir yıl sonra. Hamilelik korkutucuydu hem bebeğimiz hem de benim bir takım sağlık sorunları yaşadık. Ama tüm o doktor gezileri ve ultrason ziyaretleri bana vücudumun bakmaya ihtiyacı olduğunu hatırlattı - ve bunu benden başka kim yapabilirdi?
Bir değişiklik yapmam gerektiğini fark ettim. Biz bir değişiklik yapmak zorunda kaldı. Ve bunu kızımız gençken yapmak zorundaydık, yoksa köklü alışkanlıklarımızı kırmak daha da zor olurdu. Ailemdeki diğerlerinin sahip olduğu kalp problemlerine sahip olmak istemediğimi biliyordum ve kendimi tekrar içeride bir yerde bulmak istedim. Vücudumun bana ait olduğunu hissetmek istedim.
Kızımız doğduktan sonra, kocam ve ben birlikte İsa'ya bir gelme anı yaşadık. Fiziksel ve zihinsel sağlığımızı kontrol altına almamız gerektiğini biliyorduk. Daha fazla su içerek küçük başlayarak ve haftada birkaç saat yoğun egzersiz yaparak bunu birlikte yapacağımıza karar verdik. Yavaş yavaş, daha fazlasını eklemeye odaklanmaya başladık taze meyve ve sebzeler diyetimize dahil etmek, porsiyon boyutlarını azaltmak, şeker ve kızartılmış gıdalardan kaçınmak ve günlük egzersiz yapmak. Kilo düştükçe, sağlık yararları açıktı: Dinlenirken kalp atış hızım sonunda dakikada 20 vuruşla düştü ve kolesterolüm sağlıklı seviyelere geri döndü.
Shutterstock
Ancak yemek ve egzersizle ilişkilerimiz değiştikçe, eşim ve ben de birbirimizin yeni yönlerini keşfetmeye başladık. Birlikte yemek yapmayı, çiftçi pazarında geçirdiğimiz bir sabahtan sonra sağlıklı tarifler bulmayı ve aynı eski akşam yemeklerine güvenmek yerine her gece mutfakta onlarla konuşmayı öğrendik. Eski alışkanlıklara düşmeye başladığımızda, kendimizi yemek veya televizyonla uyuşturmak yerine onlara neden olan stres ve acılarla konuşur ve bizi birbirimizi daha derinlemesine anlamaya doğru çekeriz.
Bu elden geçirmeye birlikte başladığımızda, sağlığımızın bir tür ceza ya da gönülsüzlük yükümlülüğünden çok paylaşılan bir aile projesi olduğunu hissettim. diyetler ' önce.
Cinsel dürtülerimiz de tüm stresten bir şekilde etkilenmişti. Yeni, ortak hayata yaklaşımımız, günün sonunda kendimizi daha romantik ve daha az yorgun hissettirdi. Ve öncekinden çok daha aktif olduğumuz için, normal akşam yemekleri veya teslimat ve Netflix eğlenceleri yerine randevu geceleri için yeni aktiviteler keşfetmeye başladık. Birdenbire, keşfedilecek ve keşfedilecek, tadını çıkaracak ve eğlenecek daha çok şey varmış gibi geldi.
Şimdi toplam 50 pound aşağı - ve kocam için de 25 - zihinsel olarak daha hafif hissediyorum ve fiziksel olarak, ruh halim ve kaprislerim tarafından kontrol edilmek yerine nihayet vücudumu kontrol ettiğimi bilerek. Benimki ve kocamın sağlığımıza olan bağlılığı, bir ekip olarak birlikte uzun bir hayata daha derin bağlılığımızı ortaya koydu. Zayıflama bilimine derin bir dalış için şunlara göz atın: Kilo Vermeye Motive Etmenin 20 Bilime Dayalı Yolu .
En iyi hayatınızı yaşamakla ilgili daha şaşırtıcı sırlar keşfetmek için, buraya tıklayın bizi Instagram'da takip etmek için!
